نخل

مردم، به ويژه کهن سالان در برخي از نواحي جنوبي ايران، نوع زندگي و احساس انسان وار براي نخل قائل اند و رواج اصطلاحاتي نظير نخل عاشق، نخيل شيدا يا نخل غريب حکايتگر اين است که نخل داراي احساساتي چون انسان است و مي تواند عاشق شود يا قهر کند. در گذشته هاي نه چندان دور، در شهرهاي جنوب استان فارس، اگر نخلي تا چند سال ثمر نمي داد، مرد کهن سال يا ريش سفيدي را مي آوردند تا با نخل گفتگو کند و با نصيحت و گرامي داشت، دل درخت را به دست بياورد، زيرا معتقد بودند که اگر نخل هر سال از سال پيش کم تر خرما دهد، يا به وقت و موسم خود اصلاً خرما ندهد، به علت بي احترامي قهر کرده و بايد با نوازش و زبان خوش، دل او را به دست آورد. ( من اين سنت را از دوره ي کودکي خودم در زادگاهم جهرم به ياد دارم؛ زماني که نخلي در حياط خانه اي براي اولين بار خوشه مي آورد و به اصطلاح محلي، « نشانه » مي کرد، صاحب خانه به او آيينه و شمعي نشان مي داد. به اين ترتيب که، چند شمع را در يک سيني روشن مي کردند و به دست مي گرفتند و با اينه اي در دست ديگر در اطراف نخل مي چرخيدند، نقل و شيريني بر نخل نثار مي کردند و شادمانه هلهله مي زدند. در مواردي که زن بارداري در دسترس بود، از او مي خواستند که نقل و نبات به پاي نخل نثار کند و تا چند روز هم شال سبز و ترمه از تنه ي درخت آويزان بود؛ گروه زنان بيش تر اين مراسم را برگزار مي کردند. ( مشارکت زنان رابطه ي نماديني بين زايايي و نخل ماده اي که براي نخستين بار خوشه آورده يا زاييده، برقرار مي کند.)- تصوير نخل ( در ايران باستان مشهور به درخت آسوريک ) را به مثابه ي نمادگياهي تمدن ساساني، و پيش از آن بين النهرين باستاني، در اغلب کشفيات باستان شناسي و هنرهاي دستي آن تمدن ها به خوبي مي توان ديد.-  نخل يا درخت خرما که در اساطير ديني ايران باستان و بين النهرين به درخت آسوريک و بعدها به درخت زندگي مشهور شد و از فوايد آن در متون پهلوي و مزديسنا بسيار سخن رفته، در متون و اساطير ديني عبري، مسيحي و اسلامي نيز آن قدر با تأکيد و اهميت به آن پرداخته شده که مي توان گفت بيش تر پيامبران اولوالعزم، هر يک معجزه اي مرتبط با نخل داشته اند.
 ضابطي جهرمي، احمد؛ (1389)، پژوهش هايي در شناخت هنر ايران، تهران: نشر ني، چاپ اول. 
نخلِ خرما، در برابر نخل زینتی، درختی است از جنس Phoenix و گونۀ dactylifera، متعلق به خانوادۀ Palmaceae که نام جنس آن احتمالاً با نام پرندۀ افسانه‏ای ققنوس و سرزمین باستانی فنیقیه، لبنان کنونی، مرتبط است.[xxx] نخل را در انگلیسی palm به معنی کف دست می‏نامند، زیرا برگ آن به پنجۀ باز دست شباهت دارد. نام گونۀ خرما از واژۀ یونانی dactylos به معنی انگشت گرفته شده است، زیرا میوۀ آن به انگشت و خوشۀ میوه به پنجۀ بسته شبیه است. شاخ و برگ نخل را نشانۀ پیروزی دانسته­اند- بهرام گرامی- گیاهان تورات- نشریه ایران نامه- سال بیست و هشتم، شماره ۲، تابستان ۱۳۹۲