دانيال، جنگل اسرار آميز سلمان شهر

دوباره راهي سفر مي شويم. اين بار به خطه سرسبز مازندران، از چالوس كه مبدا اصلي سفرهاي شمال كشور است به سمت غرب تغيير مسير مي دهيم، هچي رود و نمك‌آبرود و کلارآباد را مي گذرانيم و مي رسيم به سلمانشهر.
سلمانشهر يا متل قو كه در قديم به آن ساقي كلايه نيز مي گفتند، از پر ازدحام ترين شهرهاي شمالي كشور در تعطيلات و سفرهاي تابستاني است و ويلاها و خانه هايي آنچناني دارد. از زرق و برق و ساحل زيباي سلمانشهر كه بگذريم، سراغ غار دانيال را مي گيريم. هيچ نشانه و تابلويي از دانيال و جنگل آن در مسير پيدا نمي شود. از بلوار اصلي سلمانشهر كه روبروي يك پروژه تجاري عظيم ساحلي، واقع شده به سمت جنوب مي رويم و پس از حدود 5 كيلومتر، با ديدن تابلويي كه بر روي آن نوشته شده به دانيال خوش آمديد، خوشحال مي شويم. در اينجا ديگر از شلوقي و ازدحام سلمانشهر خبري نيست و روستاي دانيال در كنار جنگلي بزرگ، هنوز آرامش خود را حفظ كرده است. رودخانه كوچكي در انتهاي روستا در جريان است و دامنه هاي سرسبز و كوههاي جنوبي روستا نشان از يك سفر خوب جنگلي مي دهند. 
براي رسيدن به جنگل و غار دانيال بايد در انتهاي روستا، پس از عبور از يک پل کوچک به قسمت شرقي آن رفته و از آنجا راهيابي كنيم. جاده بعد از پل خاكي است ولي امكان ادامه مسير با وسيله نقليه را دارد. براي پيدا كردن مسير صحيح به دنبال رودخانه كوچكي هستيم كه از جنگل و دره دانيال منشعب مي شود. البته پر واضح است كه به دليل پر پيچ و خم بودن مسير حتما از راهنمايان محلي كمك بگيريد. بالاخره در كنار آخرين ساختمان ويلايي متوقف شده و خود را براي يک پياده روي يا بهتر بگويم جنگل نوردي آماده مي كنيم. 
براي يك جنگل نوردي استفاده از وسايل كافي از جمله كفش و لباس مناسب و گت، جهت عبور احتمالي از گل و لاي و زمين هاي باتلاقي، لازم است. همچنين اگر قصد عزيمت به داخل غار را داريد، بدون ترديد، به لوازم اضافي و مجهزتري چون لباس يکسره غار، اغذيه مناسب، کلاه ايمني و هد لايت (چراغ روشنايي) نيازمنديد. از ماشين پياده و با برداشتن وسايل اوليه راهي جنگل زيباي دانيال شديم. جنگلي فوق العاده زيبا در كنار درختان عظيم و زيباي انجيلي و نمونه اي شاخص از جنگل هاي بي نظير هيركاني. علاوه بر انجيلي كه به درخت آهن معروف است و مخصوص نواحي شمالي كشورمان مي باشد (و در هيچ كجاي ديگر دنيا نيز يافت نمي شود)، درختان ديگري چون انواع بلوط، ون، توسكا، شيردار، نمدار و آزاد نيز خودنمايي مي كنند. 
انواع و اقسام قارچ هاي رنگارنگ و البته سمي در كف جنگل و بر روي درختان و شاخه هاي خشكيده به زيبايي صف كشيده اند و هر كدام جاذبه اي شگفت انگيز براي طبيعت گردان هستند. در طول مسير از كنار يك رودخانه كم آب ولي فوق العاده زيبا مي گذريم. سكوت و زيبايي جنگل همه را به وجد مي آورد و مسير نيم ساعته روستا تا جنگل به دليل بهت و توقف همراهان براي عكاسي، چند ساعتي به طول مي كشد. 
هيچ نام و نشانه و تابلويي به سمت غار وجود ندارد، تنها راه پاكوبي در كنار رودخانه ما را به سمت غار دانيال مي كشاند و بالاخره در قسمتي که دومين شعبه کوچک آب، وارد رودخانه اصلي مي شد، به سمت سرچشمه شعبه ادامه مسير داديم و به فاصله حدود 150 متر به سمت بالا تا زير نوار صخره اي بلندي که جنگل را محصور کرده به دهانه غار رسيديم، دهانه غار دانيال رو به شمال غربي مي باشد و دقيقاً در زير اين ديواره هاي صخره اي قرار دارد. مسير راهپيمايي يا بهتر بگوييم جنگل نوردي تا دهانه غار حدود 30 تا 45 دقيقه طول مي كشد.
صداي رودخانه، شرشر آب، خش خش برگها روي زمين، آواز پرندگان و قورباغه ها، و همينطور صداي حيوانات اهلي، همگي و همگي نشاني از آن دارد که پاي در طبيعتي بکر گذاشته اي طبيعتي بي نظير و بيادماندني. در بعضي مواقع، سكوت و تاريكي جنگل مي تواند براي كم تجربه ها، دلهره آور باشد لذ توصيه مي كنيم حتما با يك گروه طبيعت گردي براي پيمايش جنگل و غار همراه باشيد.
غار دانيال جزو غارهاي آبي، رودخانه اي ايران و دومين غار آبي طولاني و بسيار زيباي کشورمان است. به گفته آقاي سعيد قرباني كه به تازگي مستند زيباي غار دانيال را تهيه كرده اند، دماي داخلي غار در طول سال تقريبا يکسان مي باشد و جريان آب از ابتداي ورود به غار تا بخش انتهايي وجود دارد و عمق بطور کلي از يک مترو نيم  تجاوز نمي کند. همچنين آب داخل غار از چند چشمه كوچك انتهايي تامين مي‌شود و كاملا زلال و از نظر محلولات داراي درصد پاييني بوده و آن را قابل شرب مي‌كند.
اگر قصدتان ديدن زيبايي هاي جنگل و طبيعت اوليه غار است كه به همين جا بسنده كنيد ولي اگر تجربه مناسب و كافي داريد و لوازم و تجهيزات مناسب به همراه آورده ايد ديدن داخل غار هم خالي از لطف نيست. البته بايستي پاي در ميان آبي سرد و زلال گذاشت.
غار داراي دو تالار است، تالار اول بنام تالار خفاش (بعلت وجود تعداد زيادي خفاش) و تالار دوم به نام تالار ريزان/زرين (بخاطر تزئينات، استالاکتيت هاي سوزني  و استالاگميت هاي جوان غار). عبور از تالار اول يا تالار خفاش به علت گل آلود بودن به سختي امکان پذير مي باشد همچنين وجود تپه اي از فضولات خفاشها که طي صدها سال تشکيل شده بوي نامطبوعي را در اين تالار متساعد مي كند. در اين تالار هيچ گونه تزئينات اعم از استالاگتيت و استالاگميت به چشم نمي خورد. تالار دوم بسيار زيباتر از تالار اول است. بخش اعظم چکيده ها و چکنده ها در تالار دوم قابل رويت است. استالاکتيت هاي سوزني شکل که از سقف آويزان هستند و به وفور يافت ميشوند جلوه خاصي را به اين تالار داده اند. نازکي و باريک بودن اين استالاكتيتها نشانه اي از جوان بودن غار است. وجود قطرات آب حاوي بي کربنات کلسيم در نوک اين استالاکتيت ها نشان از ادامه روند شکل گيري اين تزئينات دارد که شايد کشيده تر شدن اين تزئينات با همين فرايند کند، صدها يا هزاران سال بطول بيانجامد. 
وجود زباله در غار که توسط بازديد کنندگان بجا مانده بود و همچنين يادگاريهايي که با تراشيده شدن سنگهاي غار بجا مانده بود، مايه تاسف هر طبيعت گرد واقعي است. يادمان نرود كه جنگل و غار دانيال از موهبت هاي كم نظير خدادادي است كه اصلي ترين وظيفه هر طبيعت گردي حفظ پاكيزگي و محيط زيست آن است. فراموش نكنيم كه چه به صورت فردي، خانوادگي  يا گروهي و حتي با تورهاي سياحتي قصد سفر به چنين مناطق بكري را داشتيم، از جنگل و موهبت آن به نحو احسن مراقبت كنيم و به معدود افرادي كه طبيعت گردي را با خوشگذراني و اهمال، اشتباه مي گيرند و به حقوق محيط زيست و همراهانشان، بي توجه هستند تذكر دهيم كه اينجا را هم مانند خانه خود و محل زندگي خود بدانند و از اين همه زيبايي هيچ چيز را كم نكنند و نگيرند، به جز عكس.