اسطوره هاي تموز بابلي، اوزيريس مصري، ادونيس فنيقي و يوناني که همگي ايزدان گياهي، روييدني و باروي هستند، و افسانه ي آن ها کنايه از تناوب زندگي و مرگ گياه است، همگي از بسياري جهات، قابل مقايسه با ايزد گياهي ايران، يعني سياوش است که از خون او گياهي به نام پرسياوشان ( فر سياوش ) روييد و او نماينده ي نابودي و رستاخيز طبيعت گياهي يا بهار و خزان است. ضابطي جهرمي، احمد؛ (1389)، پژوهش هايي در شناخت هنر ايران، تهران: نشر ني، چاپ اول.