بذر خواجه باشی، تیغ آناناسی Dipsacus sativus
توصیف:
خواجه باشی گیاهی زینتی و دارویی است که در برخی مواقع به عنوان گل خشک زینتی هم استفاده می شود. این گیاه به راحتی با ساقه و برگ‌های خاردار و گل‌آذین گل‌های بنفش، صورتی تیره، بنفش کمرنگ یا سفید که در انتهای ساقه تشکیل یک گل‌آذین می‌دهند، قابل شناسایی است.
گل‌آذین تخم‌مرغی شکل گل خواجه باشی دارای یک حلقه پایه از براکته‌های خاردار است. اولین گل‌ها به صورت کمربندی در اطراف وسط گل‌آذین کروی یا بیضی شکل شروع به باز شدن می‌کنند و سپس به ترتیب به سمت بالا و پایین باز می‌شوند و با پیشرفت گلدهی، دو کمربند باریک تشکیل می‌دهند. گل‌آذین خشک شده پس از آن باقی می‌ماند و دانه‌های کوچک در اواسط پاییز بالغ می‌شوند. در هوای بارانی، برخی از دانه‌ها ممکن است در حالی که هنوز در گل‌آذین هستند، جوانه بزنند.
سرگل‌های خاردار خواجه باشی قبل از ایجاد شانه‌های فلزی برای حلاجی پشم استفاده می‌شدند. دانه‌ها منبع غذایی مهم زمستانی برای برخی از پرندگان، به ویژه سهره طلایی اروپایی هستند. سهره‌های نوک‌سرخ اغلب در باغ‌ها پرورش داده می‌شوند و برای جذب آنها در برخی از ذخایر طبیعی تشویق می‌شوند
گیاه خواجه باشی ممکن است طوری رشد کنند و توده‌های متراکمی تشکیل دهد که توسط انسان و حیوانات غیرقابل نفوذ باشد. دانه‌های این گیاه به مدت ۶ سال یا بیشتر در خاک زنده بمانند و هنگامی که جمعیت متراکمی ایجاد شود، می‌تواند برای دهه‌ها دوام بیاورد.
نام جنس Dipsacus از کلمه یونانی dipsa به معنای تشنگی گرفته شده است و به شکل فنجان مانند آن اشاره دارد. نام Teasel از کلماتی مانند tǣsl، tǣsel در انگلیسی قدیمی گرفته شده است؛ منظور از آن سرهای خشک شده گیاه زمانی در صنعت نساجی برای بلند کردن پرز روی پارچه پشمی استفاده می‌شد.
روش کاشت:
بذرها را ابتدا در آب گرم ریخته و به مدت 24 ساعت بخیسانید. سپس در خاک نرم مخلوط با ماسه بکارید. اگر موقع کاشت بذر رطوبت و حرارت خاک کافی و شرایط مناسب باشد بذر کاشته شده پس از ۵ تا ۶ روز جوانه تولید می‌نماید.
نکات کلیدی:
خانواده: Caprifoliaceae
نام های رایج: Indian Teasel
نام فارسی: خواجه باشی، تیغ آناناسی
ارتفاع: تا 2 متر
محتوای بسته: 10 یا 100 عدد
هنوز نظری ثبت نشده
اولین نفری باشید که نظر میدهید
ثبت نظر