بذر تاجریزی جنگلی (50 عدد) Solanum dulcamara

نام فارسی: تاجریزی پیچ

گیاهی درختچه‌ای، ساقه از قاعده منشعب، شاخه‌ها به طول تا 2 متر، گسترده، پوشیده از کرکهای انبوه نمدی. برگ‌ها تخم‌ مرغی یا تخم مرغی پهن به طول 6 تا 11 و عرض 5/4 تا 5/6 سانتیمتر، نوک کوتاه، قاعده گوشی-قلبی، قلبی-ته بریده، هر دو سطح دارای کرکهای پراکنده یا بدون کرک. دمبرگ کوتاه. گل آذین دم عقربی، دارای 10تا 30 گل، پایه گل آذین به طول 5/2 تا 9 سانتیمتر، دارای کرکهای پراکنده، دمگل به به طول 5/0 تا5/1 سانتیمتر، دارای کرکهای پراکنده. کاسه گل به طول 2 تا 5/2 میلیمتر با 5 دندانه مثلثی. جام گل به طول 7 تا 15 میلیمتر، در سطح خارجی کرکدار، بنفش، لبه‌ها نیزه‌ای نوک تیز، در قاعده واجد دو خال سبز رنگ. پرچم‌ها با میله کوتاه، بدون کرک. میوه سته کروی، به قطر 5 تا 10 میلیمتر، قرمز تیره، آویخته. دانه عدسی-کلیوی، به قطر 5/2 تا 3 میلیمتر با سطح مشبک-چاله دار 

پراکندگی جغرافیایی: اروپا، ترکیه، قفقاز و عراق. نمونه تیپ از اروپا.

پراکندگی در ایران: شمال، شمال غرب، مرکز و شمال شرق. مناطق خزری و زاگرسی و به طور عمده جنگلهای شمال.

این گونه به صورت طبیعی در مناطق باز و آفتابگیر نیمه شمالی کشور و اغلب در کنار آب‌های جاری و حاشیه جنگل‌ها و باغ‌ها می‌روید. براساس بررسی نگارندگان و همچنین آخرین مطالعات بیوسیستماتیکی انجام شده روی کلاد دولکامارا (Knapp et al. 2013)، گونه‌های S. asiae-mediae و S. persicum با گونه S. dulcamara همنام شدند. در مورد گونه S. persicum که بر اساس نسبت طول و عرض برگ معرفی شده است می‌توان گفت این خصوصیت ممکن است در یک قسمت از گیاه اتفاق بیافتد و نمی‌توان آن را به تمام گیاه نسبت داد همچنین حالت برگ لب دار در S. asiae-mediae نمی‌تواند به تنهایی دلیل یک گونه مستقل باشد.

گیاه S. dulcamara یکی از گونه‌های بسیار متغیر در گروه Dulcamaroid است که نشان دهنده شدت انعطاف فنوتیپی است. این گیاه از سراسر نیمکره شمالی گزارش شده است. بسیاری از تغییرات در شکل این گیاه متاثر از متغیرهای اکولوژیکی و زیستگاه است برای مثال، در نواحی ساحلی و مرطوب برگ‌ها بسیار شاداب تر هستند مانند Solanum marinum (Bab.) Pojark اما بسیاری از تغییرات در اندازه و نوع مو و کرک‌های برگ، و همچنین رنگ گل است. این تغییرات از هیچ الگوی جغرافیایی و یا زیستگاهی پیروی نمی‌کند. تورسون (Turesson 1992) پیشنهاد می‌کند که تفاوت‌های مورفولوژی ژنتیکی است، با توجه یافته‌هایش که در محیط‌های خشک، برگ‌ها ضخیم تر و کم تعدادتر از نواحی مرطوب هستند. خصوصیات مورفولوژیکی برگ‌ها در سایه و نورخورشید مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که تفاوت در مورفولوژی یک تک ساقه می‌تواند در سایه و نورخورشید تغییر کند (Clough et al. 1979) این تفاوت‌ها به راحتی بر اساس واحدهای قابل سنجش قابل تشخیص است و این نشانگر میزان پلی مورفیک (چند شکلی) بودن این گیاه می‌تواند باشد. این تغییرات به ویژه در گیاهان معرفی شده جنس Solanum در فلورا ایرانیکا و آسیای میانه دیده می‌شود (Pojarkova 1955) (Schonbeck-Temesy 1972).

بر اساس  مطالعه ای با استفاده از مارکر AFLP از تعدادی از جمعیت های مختلف گونه‌ S. dulcamara اروپا، تقریبا هیچ تنوع ژنتیکی و یا ساختار جمعیت را به صورت جغرافیایی و یا در ارتباط با زیستگاه مشخص نکرد (Golas et al. 2010).