سنجد Elaeagnus angustifolia (Elaeagnaceae)
درختي معطر و خزان‌كننده به ارتفاع تا 8 متر با برگ‌هاي بيضوي پوشيده از كرك‌هاي نقره‌اي كه شفافيت پشت و روي برگ‌ها متفاوت است. گل‌هاي منفرد و زرد رنگ دارد كه ميوه‌هاي درشت و خوراكي به رنگ زرد مايل به قرمز توليد مي‌كنند. گل‌هاي اين گياه در بهار عطر بسيار زيادي دارند. پوست شاخه‌ها درخشان قهوه‌اي يا خاكستري رنگ و كرك‌دار است و در اغلب نقاط كشور به‌ويژه مناطق مركزي و شرقي و كويري يافت مي‌شود. در طب سنتي و طب جديد توجه خاصي به ميوه‌ي اين گياه شده و مصارف متعدد دارويي براي آن ذکر شده است.
مشخصات ريخت‌شناسي: درخت يا درختچه‌اي خزان‌كننده. با شاخه‌ها درخشان اغلب قهوه‌اي تيره، با شاخه‌‌چه‌هاي با كرك‌هاي شوره‌سري به‌رنگ خاكستري-نقره‌اي. برگ‌ها سرنيزه‌اي يا بيضوي، پوشيده از كرك‌هاي شوره‌سري نقره‌اي‌رنگ، اغلب كوتاه‌تر از 4 سانتي‌متر، روي سطح فوقاني خاكستري-مايل به سبز روشن (درخشان)، در سطح تحتاني نقره‌اي‌رنگ. گل‌ها منفرد، بدون گلبرگ. كاسبرگ‌ها لوله‌اي، با سطح دروني زردرنگ، سطح بيروني نقره‌اي‌رنگ. ميوه‌ها اغلب نسبتاً درشت و خوراكي و اغلب كاشته‌شده (مظفريان، 1391)
انتشار جغرافيايي: جنوب اروپا و جنوب غرب آسيا. در ايران اين درخت پراكنش قابل توجهي دارد، علاوه بر حالت خودروي قابل مشاهده در بعضي نقاط، در بسياري از مناطق نيز به منظور استفاده از چوب و ميوه آن كاشته مي‌شود، اغلب در استان‌هاي آذربايجان، كردستان، كرمانشاه، ايلام، همدان، لرستان، اصفهان، فارس، كرمان، خوزستان، خراسان، سمنان و تهران درختان كاشته‌شده آن مشاهده مي‌شود.
خواص دارويي: (طبع سرد و خشك)
روغن به‌دست‌آمده از دانه‌هاي آن مخلوط با شربت به‌عنوان معجون براي درمان اسهال و آسم ريوي استفاده مي‌شود. آب (شيره) گل‌هاي آن براي درمان تب‌‌هاي بدخيم به‌كار مي‌رود. ميوه‌هاي آن منبع خوبي براي توليد الكل محسوب مي‌شود. با توجه به مواد موجود در ميوه سنجد مي‌توان اثرات قابض، محرك، ضد التهاب، آنتي‌اكسيدان، ضد سرطان و رفع مشكلات معده و روده را براي آن پيش‌بيني كرد. برگ سنجد و ميوه خشك آن اثر قابض دارد. از گل‌هاي آن براي ساختن و معطر‌كردن نوشابه‌ها استفاده مي‌كنند و اثر تب‌بر نيز دارد (مظفريان، 1391).
هنوز نظری ثبت نشده
اولین نفری باشید که نظر میدهید
ثبت نظر