بذر جاشیر Prangos ferulacea
توصیف:
جاشیر گیاهی بسیار مهم و صنعتی به ارتفاع 1 تا 2 متر است و طول عمر آن بسته به شرایط اکولوژیک منطقه مختلف است. گلهای آن زرد رنگ و مجتمع به صورت خوشه های مرکب است. این گیاه در ارتفاعات کوهستانی با میزان بارندگی حدود 400-250 میلیمتر رشد می کند.
گیاه جاشیراز گیاهان مهم مرتعی و دارویی است که خاک مناسب برای کشت آن خاک های با عمق کافی، نرم و قابل نفوذ است. این گیاه از دیرباز در مراتع ایران مورد تعلیف احشام و حیات وحش قرار می گیرد.
از ریشه گیاه در ناحیه یقه گیاه با تیغ زدن و خراش و شکاف شیره ای خارج می شود که به تدریج در مقابل هوا سفت می شود. این شیره صمغ رزینی جاشیر است، البته از ساقه گیاه نیز گرفته می شود ولی کیفیت صمغ ساقه پست تر از صمغ ریشه است. اسانس این گیاه نیز در عطرسازی مصرف دارد.
جاشیر در طب سنتی در تسکین درد، التهاب، بهبود دیابت و مقابله با باکتری ها و قارچ ها استفاده شده است و بخش های هوایی آن دارای ارزش علوفه ای زیادی هستند. این گیاه دارای ترکیبات مونوترپنی بویژه آلفا و بتا- پینن، مونوترپن ها، سزکوئی ترپن ها، کومارین ها، فلاونوئیدها، تانین ها، ساپونین ها، آلکالوییدها، ترپنوئیدها می باشد و وجود آنتی اکسیدان ها در این گیاه، عامل خواص ضد اکسیدانی، ضد دیابتی، ضد میکروبی، ضد ویروسی، ضد دردی، ضد اسپاسمی است.
روش کاشت:
بذر جاشیربرای جوانه زنی نیاز به سرما دارد و بهتر است در زمین اصلی در فصل پاییز کاشته شود تا دوره سرما را در زمستان طی کند. ولی در محیط های کشت مصنوعی پس از سرمادهی دو هفته ای در یخچال استفاده می شود. بذرها را در یک خاک غنی دارای زهکشی خوب بکارید.
بهتر است قبل از کاشت بذرها را یک روز بخیسانید و سپس در عمق 3 سانتی متر بکارید. فاصله کاشت بین بذرهای باریجه را 30 تا 60 سانتی متر در نظر بگیرید. تا زمان جوانه زنی خاک را مرطوب نگه دارید. دمای مناسب برای رشد این گیاه بین 15 تا 20 درجه سانتیگراد است و برای رشد به نور کامل خورشید نیاز دارد.
نکات کلیدی:
خانواده: Apiaceae
نام رایج: Jaashir, common basilisk
نام فارسی: جاشیر، جاوشیر، جواشیر، گاو شیر، کوشیر و جاوشی
ارتفاع: تا 2 متر
محتوای بسته: 5 یا 10یا 100 عددی
هنوز نظری ثبت نشده
اولین نفری باشید که نظر میدهید
ثبت نظر