ديدني هاي شگفت انگيز دوآب

دوآب نام منطقه اي است بسيار زيبا در 13 كيلومتري جنوب پل سفيد در جاده فيروزكوه كه اسرار ناشناخته اي از طبيعت و تاريخ را در خود نهفته دارد. در جاده فیروزکوه به سمت ساری بعد از عبور از كنار پل ورسک و همچنین روستاي سرخ آباد در سمت غرب جاده منطقه زیبای دوآب قرار گرفته است كه در اصل از چند روستاي كوچك و بزرگ قديمي و جديد تشكيل شده است. در اين ميان روستاهاي دهخدا و سيمت ميزبان يكي از بلندترين و بزرگترين پل هاي قوسي راه آهن ايران هستند كه با نام پل كلانتري مشهور گشته است كه گفته مي شود از ابتدا تاكنون به همين نام بوده است. اغلب مردم ایران، پل ورسک را به خوبی می شناسند و يا حداقل نام آن راشنيده اند اما از وجود پل زیبا و فوق العاده ای که فقط در چند کیلومتری ورسک در یک منطقه سرسبز به آرامی خفته اطلاعی ندارند.
این پل تنومند و عظیم در قسمت بالایی روستاي دهخدا و سيمت و بر روی یک دره عمیق و سرسبز قرار گرفته و بيش از 75 سال قدمت دارد و به دست معماران ايراني و آلمانی بعد از احداث پل ورسک ساخته شده است. این پل ارتفاعی در حدود 50 متر و طولی حدود 100 متر دارد و به قول اهالی منطقه ارتفاع پی آن به 80 متر مي رسد و با سطح رودخانه همتراز می باشد. به عبارت ديگر ارتفاع ستون هاي نگهدارنده اين پل قوسي به حدود 130 متر مي رسد كه از اين حيث جزو شاهكارهاي معماري ايران محسوب مي شود. پل مذکور بزرگترین پل قوسی ریلی قطار در (خاورمیانه یا آسیا) و طولانی ترین پل مسیر خط راه آهن تهران- ساری است كه مشرف به روستای دهخدا و روبروی کوه سرسبز سرخل، معروف به عروس دوآب قرار گرفته است. 
ايستگاه راه آهن دوآب در كنار روستاي سيمت و پادگان قديمي اين منطقه قرار گرفته است و گفته مي شود اهالي روستاهاي دهخدا و سيمت در واقع مهاجراني هستند كه پس از دهها سال اقامت در كردآسياب خطيركوه به محل فعلي روستاي سيمت كه داراي آب و هوا و زمين هاي مرغوبتري است كوچ نموده اند. ساكنان اوليه كرداسياب نيز از اهالي كردهاي كامياران كردستان ايران مي باشند كه در زمان قاجار مجبور به ترك محل سكونت و كوچ به شمال ايران شدند. 
منطقه دوآب منطقه ای است سرسبز و خوش آب و هوا به طوری که در اواسط تیرماه کاملاً هوا خنک بود و آسمانی نیمه ابری و مه آلود دارد که به گفته افراد محلی هوای خنکی که ما استنشاق می کردیم، هوای گرم آنها بود.
خوشبختانه ما موفق شدیم یک شب مهمان یکی از خانه های زیبای روستایی باشیم و شب را در جمع صمیمی و گرم خانواده ای محلی که با رویی خوش پذیرای ما و سوالات پی در پی ما در مورد منطقه بودند، سپری کنیم. از اکثر خانه های محلی از جمله محل اسکان ما پل کلانتری دیده می شد و اهالی روستا در طول یک شبانه روز شاهد عبور 2 قطار مسافربری و حدود 3 قطار باری از این مسیر زیبای سه خط طلا هستند.
در کنار جاده اصلی و در ابتدای روستای دهخدا و همچنین در منطقه دوآب پادگانی به نام دوآب به چشم می خورد که در سال 1332 تاسیس شده و از اولین پادگان های نظامی ایران محسوب می شود. از طرفی دیگر دور تا دور کوههای سربه فلک کشیده و سرسبز منطقه یکی پس از دیگری زيبايي خود را به نمایش می گذاشتند كه از آن جمله مي توان به كوهستان كم نظير ارفع كوه اشاره كرد. روبروی منطقه دوآب و در میان کوه زيباي سرخل، غاری به نام "کیجا گچال" قرار گرفته كه افسانه ای بسيار شيرين و قديمي را در خود نهان دارد که اکثریت افراد میانسال و مسن منطقه از آن باخبرند و در موردش سخن می گویند. اين غار در واقع يك شاهكار و يك اعجاز طبيعي است كه در يك دامنه پرشيب و غير قابل نفوذ واقع شده كه دسترسي به غار را غير ممكن ساخته و تنها باتجهيزات كامل مي توان به داخل آن راه پيدا كرد. غار كيجا كچال از هر جهت شبيه غار اسپهبد خورشيد مي باشد و مانند آن احتمالاً مربوط به اواخر دوره ساساني و از دژهاي دفاعي اسپهبدان طبرستان در برابر حمله اعراب به منطقه و پناهگاه سلاطين و حكمرانان وقت بود.                                                      
در افسانه هاي محلي گفته شده كه در این غار دختری زیبارو از نژاد پريان زندگی می کرده و برای گذران زندگی به کار ریسندگی مشغول بوده، آن چنان که می گویند هنوز بقایایی از لوازم ریسندگی در قسمت دهانه غار موجود می باشد. در سالهای پیشین چوپانی از آن کوه گذر می کرده که با دیدن دختر زیباروی، عاشق و دلباخته آن می شود به طوريكه چوپان همراه گوسفندان خود به اين غار نزديك مي شد و به ني‌زدن مي‌پرداخت تا ترس اين پري پيكر از آدميان ‌كم شد و كم‌كم به او نزديك شد و سر بر شانه‌ي چوپان نهاد. مي گويند خاك سرخي كه در پايين دهانه غار ديده مي شود يادگاري است از وصال چوپان و اين پري زيباروي افسانه اي. 
از ديگر ناشناخته هاي اين منطقه مي توان به آسیاب سنگی و بسيار قدیمی طاق اشاره كرد كه در دامنه هاي کوه سرخل در محلی به نام طویله طاق گزارش شده است و نشانه هاي كهن از دوران ساسانيان در اطراف آن ديده شده است. 
جاده زيبا و باصفاي فيروزكوه يكي از سه مسير اصلي تهران-شمال محسوب مي شود كه شگفتي هاي طبيعت و تاريخ آن هر بيننده اي را ساعتها محو خود مي كند. از دماوند و فيروزكوه كه بگذريد، دامنه هاي مه آلود ورسك و دوآب و پل سفيد و شيرگاه و صدها پل و تونل و خطوط طلايي راه آهن به همراه سوت قطارهاي مسير چشم هر رهگذري را خيره مي‌كند. از اين نگاره هاي كم نظير طبيعت و تاريخ ايران بي اعتنا گذر نكنيم.